Klawiterapia jest nowym terminem medycznym, a to, co się pod nim kryje istnieje dopiero od początku xx wieku. Twórcą jej jest polski psycholog, dr Ferdynand Barbasiewicz. Mechanizm jej działania tłumaczy się w oparciu o uznaną naukową wiedzę medyczną opartą na neurologii i anatomii (zwłaszcza układu nerwowego).

Klawiterapia należy do grupy terapii odruchowych. Nie posługuje się elektroniką. Przy usprawnianiu wykorzystuje znane organizmowi odruchowe procesy fizjologiczne samonaprawcze. Uruchamiane są one nieinwazyjnym, ręcznym stymulowaniem (bodźcowaniem). Zabieg wykonuje się na skórze nad ośrodkowym i obwodowym układem nerwowym za pomocą tzw.” klawików ” (clavus – gwóźdź). Klawiki wykonane są ze stali chirurgicznej kwaso żaro-odpornej.

Proces stymulacji odbywa się planowo poprzez receptory zgrupowane w skórnych strefach projekcyjnych i punktach biologicznie aktywnych, znanych także z akupunktury. Dzięki wykorzystaniu klawiterapii dochodzi do pobudzenia punktów odpowiedzialnych za zaburzenia wywołane w organizmie. Klawiterapia ma szerokie zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń m.in. choroby układu nerwowego, układu krążenia, schorzenia kręgosłupa typu skolioza, dyskopatia i wiele innych.